Inne

Zespół badawczy pod kierownictwem dra Dawida Kobiałki dokonał wyjątkowego odkrycia we współpracy z archeologami eksplorującymi teren Miejsca Pamięci Narodowej w Łambinowicach na Opolszczyźnie.

To zdarzenie miało miejsce w ramach interdyscyplinarnego projektu Centralnego Muzeum Jeńców Wojennych o nazwie „Nauka dla społeczeństwa, społeczeństwo dla nauki w Miejscu Pamięci Narodowej w Łambinowicach”, który został dofinansowany ze środków Ministerstwa Edukacji i Nauki.

Zespól Dawida Kobiałki odkrył nieznane miejsce pochówku ponad 60 włoskich żołnierzy, internowanych w obozach jenieckich Lamsdorf podczas II wojny światowej. Do namierzenia miejsca pochówku posłużyło alianckie zdjęcie lotnicze z końca wojny. Zdjęcie udało się pozyskać dzięki staraniom  Marka Michalskiego, specjalisty od analizy zdjęć lotniczych. Przy szczątkach jednej z ofiar odnaleziony został „nieśmiertelnik”, z czytelnym numerem obozowym 1064, na tej podstawie udało się dokonać identyfikacji pochowanej osoby. Był nią Giovanni Paravidino, który zmarł 1 września 1944 roku w wieku 21 lat.

Giovanni Paravidino był jednym z włoskich żołnierzy, którzy zostali internowani w obozach Lamsdorf. Pierwsza grupa internowanych Włochów trafiła tam w drugiej połowie 1943 roku. To wydarzenie było wynikiem włoskiego przewrotu z 25 lipca 1943 roku, który doprowadził do odsunięcia Benito Mussoliniego od władzy. Nowy rząd marszałka Pietro Badoglio przeszedł na stronę aliantów i wypowiedział III Rzeszy wojnę.

W odpowiedzi na te wydarzenia, niemiecka armia wzięła do niewoli około 600 tysięcy włoskich żołnierzy, którzy odmówili przyłączenia się do szeregów nazistów. Niemcy używali wówczas dla nich określenia „włoscy internowani wojskowi” (IMI) w celach propagandowych, ale umieścili ich jednocześnie w obozach jenieckich, które dla Włochów, podobnie jak dla jeńców radzieckich, stały się miejscami eksterminacji.

Źródło:
https://czaschojnic.pl/artykul/po-osiemdziesieciu-latach/1124645