Aktualności

Niesienie pomocy jeńcom wojennym przetrzymywanym w niewoli niemieckiej było zadaniem niebezpiecznym i niezwykle trudnym. Nie brakowało jednak odważnych ludzi, których historia do dziś stanowi przykład bezinteresownej solidarności z żołnierzami zmagającymi się z trudami obozowej codzienności.

Antonina Grygowa swoją akcję pomocy ofiarom wojny rozpoczęła na terenie obozu koncentracyjnego na Majdanku, dokąd z narażeniem życia wnosiła nielegalną korespondencję, organizowała spotkania rodzin z więźniami obozu, przesyłała paczki, także z pieczywem, które wytwarzała we własnej piekarni. W roku 1940 z oflagów i stalagów do rodziny Grygów zaczęły napływać prośby o wsparcie materialne. Antonina i jej córki: Zofia, Hanna i Wanda, natychmiast podjęły się roli „mateczek wojennych”, a liczba podopiecznych, których obejmowały pomocą, systematycznie rosła.

Świadectwem tego dużego zaangażowania jest cenna kolekcja korespondencji jenieckiej, którą przekazał nam w ostatnim czasie Andrzej Putz, syn Zofii i wnuk Antoniny Grygowej. Zbiór liczy aż 243 listy oraz karty pocztowe, które nadesłali polscy żołnierze przetrzymywani w 5 oflagach i 8 stalagach. Nadawcy listów przede wszystkim prosili o pomoc i wyrażali wdzięczność za otrzymane paczki. Treść korespondencji świadczy jednak o tym, że pełniła ona także funkcję terapeutyczną. Izolowani żołnierze dzielili się w listach swoimi pragnieniami i głęboką troską o los własny oraz swoich bliskich. Przekazana kolekcja jest wartościowym źródłem historycznym, które powiększa naszą wiedzę o akcji pomocy dla polskich jeńców wojennych i roli, jaką odegrały w niej „mateczki wojenne”.