80. rocznica pierwszej, masowej deportacji Polaków na Syberię

Masowe deportacje Polaków, rozpoczęte 10 lutego 1940 r., objęły osoby zamieszkujące wschodnie tereny II Rzeczypospolitej okupowane w czasie II wojny światowej przez Sowietów. Szacunkowe liczby deportowanych wahają się od 330-340 tys. (wg NKWD) do ponad miliona osób.

Brutalne działania funkcjonariuszy NKWD, którzy 80 lat temu (w warunkach ciężkiej zimy), dając zaledwie kilka minut na spakowanie się, objęły głównie rodziny wojskowych, urzędników, pracowników służby leśnej i kolei. Szczególną grupę stanowili bliscy żołnierzy przetrzymywanych w niewoli. W kwietniu 1940 r., podczas drugiej deportacji, rodziny polskich jeńców wojennych były wysiedlane w tym samym czasie, gdy w Katyniu, Charkowie i Kalininie rozstrzeliwano ich ojców, mężów i braci.

Łącznie, w głąb północnej Rosji i zachodniej Syberii, przeprowadzono cztery masowe deportacje polskich obywateli. Podczas transportu wielu ludzi umierało z wyczerpania, głodu i zimna. Dla uczczenia pamięci o tych wydarzeniach organizowane są obecnie liczne uroczystości. Jedna z nich ma miejsce przed warszawskim Pomnikiem Poległym i Pomordowanym na Wschodzie.

wstecz