Miejsce Pamieci Narodowej

Upływający czas, ludzka działalność oraz fakt, że tereny poobozowe dość późno zostały objęte ochroną prawną jako Miejsce Pamięci Narodowej, spowodowały, że do czasów współczesnych zachowało się niewiele materialnych śladów istnienia poligonu artyleryjskiego oraz sytuowanych na jego terenie obozów. Z infrastruktury obozowej rozbudowywanej w wyniku kolejnych wojen (prusko-francuskiej i obu wojen światowych) przetrwały głównie obiekty tworzące kompleks stalagów Lamsdorf z lat II wojny światowej.

Najlepiej zachowane pozostałości infrastruktury obozowej znajdują się na terenie byłego Stalagu 318/VIII F (344) Lamsdorf. Z zasadniczej części obozu, którą stanowiły baraki mieszkalne: w przeważającej mierze drewniane oraz osiem baraków murowanych (tzw. Massivbaracken), zachowały się pozostałości tych drugich. Segment jednego z baraków murowanych został przez Muzeum zrekonstruowany. Odtworzono także wieżę wartowniczą i ogrodzenie z drutu kolczastego. Wymienione obiekty, podobnie jak Pomnik Powstańców Warszawskich – Jeńców Stalagu 344 Lamsdorf, znajdują się na terenie należącym do Muzeum. Z zabudowy Stalagu 318/VIII F do naszych czasów przetrwały także piwnice niektórych budynków murowanych, pozostałości łaźnie obozowej oraz infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, tj. hydrofornia.

Trudniej dostępne i zachowane w gorszym stanie są fragmenty zabudowy drugiego obozu z okresu II wojny światowej, tj. Stalagu VIII B (344) Lamsdorf. Z wybudowanej z większą starannością niż w przypadku Stalagu VIII F infrastruktury, w dużym stopniu murowanej, ocalały jedynie: fragmenty baraków mieszkalnych i pomieszczeń magazynowych (fundamenty, betonowe stoły), trzy baseny przeciwpożarowe, oraz Aleja Kasztanowa, którą jeńcy byli prowadzeni do obozu.

Nieliczne ślady obozowej przeszłości, głównie fragmenty fundamenty niektórych baraków, odnaleźć można także na terenie po byłym Obozie Pracy w Łambinowicach (1945–1946).