1921-1924

Obóz repatriacyjny (1921-1924)

Po zakończeniu I wojny światowej na terenie poligonu wojskowego w Lamsdorf urządzono obóz dla niemieckich przesiedleńców z ziem, które weszły w skład nowo powstałego państwa polskiego. Obóz repatriacyjny (tzw. Heimkehrlager ), utworzony przez władze niemieckie we współpracy z Niemieckim Czerwonym Krzyżem, działał w latach 1921–1924. Początkowo zajmował obszar tzw. obozu V (Lager V), później także obozu I i II (Lager I i II). Na terenach obozu I i II od 1922 r. zamieszkiwali tymczasowo wraz z rodzinami pracownicy Dyrekcji Kolei Rzeszy w Katowicach, która przenosiła swoją siedzibę do Opola.

Po powstaniu obozu trafili do niego przesiedleńcy niemieccy z Górnego Śląska, w 1922 r. pojawili się także Niemcy z Wielkopolski i Pomorza. Ogólna liczba osób, które przeszły przez obóz w Lamsdorf, nie jest znana, ale szacuje się, że było ich od kilkuset do kilku lub nawet kilkudziesięciu tysięcy. Obóz istniał do jesieni 1924 r., większość przesiedleńców opuściła poligon w Lamsdorf w tym właśnie roku. Ostatni z nich wyjechali stąd w 1934 r.