Aktualności

72 dwa lata temu, 22 stycznia 1945 r. w godzinach przedpołudniowych rozpoczęła się piesza ewakuacja jeńców Stalagu 344 Lamsdorf, nazwana przez nich później – ze względu na warunki i ofiary – „marszem śmierci”.

Pierwszymi, którzy opuszczali stalag, byli jeńcy brytyjscy, stanowiący jedną z najliczniejszych grup armijnych w stalagu – największym w jej przypadku obozie Wehrmachtu w Europie. Formowani w kolumny po tysiąc osób, wychodzili pod niemiecką eskortą z tzw. Britenlagru w ciągu kilku kolejnych dni w łącznej liczbie ok. 10 tys. Wraz z nimi w pieszy marsz, średnio po 20 km dziennie, na Zachód ruszyło jeszcze ponad 12 tys. brytyjskich jeńców Lamsdorf z podległych temu obozowi w terenie oddziałów roboczych, a także jeńcy z innych armii. Powiększali oni rzeszę więźniów obozów pracy i obozów koncentracyjnych oraz robotników przymusowych, konwojowanych w związku z postępującą w szybkim tempie ofensywą Armii Czerwonej i niemieckim zamiarem utrzymania taniej siły roboczej oraz niedopuszczenia do wyzwolenia ich przez ich armie własne lub sojusznicze. Trasa marszruty brytyjskich jeńców Lamsdorf wiodła poboczami dróg i rzadziej uczęszczanymi drogami przez Stalag VIII A Görlitz (Zgorzelec) do niemieckich obozów, znajdujących się głównie w Hesji i Turyngii (IX Okręg Wojskowy). Liczyła ok. 800 km, a jej pokonanie zajęło jeńcom ok. trzy miesiące.